Hoe het allemaal begon
Mijn passie voor boudoirfotografie.
Jarenlang was ik nooit gelukkig met mezelf. Altijd het grijze muisje, liever wegkruipen omdat dat veiliger voelde. Totdat de burn-out kwam. Een periode waarin ik alleen maar kon huilen. Om de kleinste dingen liepen de tranen over mijn wangen.
Met steun van familie, vrienden en mijn camera krabbelde ik langzaam weer op. En juist daardoor groeide mijn passie voor fotografie nog meer. Tegelijkertijd begon ik mezelf te accepteren zoals ik ben. En geloof me: dat was lastig. Dus zette ik de camera op statief en maakte foto’s van mezelf. Hoe confronterend dat ook was, soms is het goed om jezelf terug te zien op beeld.
De reacties die ik kreeg waren zo lief en hartverwarmend. Daar begon mijn avontuur met boudoirfotografie. Ik zocht ideeën op en kreeg twee vriendinnen zo ver om mee te werken aan mijn plan. Daar ben ik ze nog steeds dankbaar voor. De foto’s die toen ontstonden waren echt geweldig.
Natuurlijk waren niet alle reacties positief. Maar ik probeer me daar niet te veel van aan te trekken. Mensen roddelen nu eenmaal, zeker als je niet in het “normale” plaatje past. Ik wist één ding: ik ga mijn dromen achterna. En dat geeft zo’n goed gevoel.
Toen kwam corona. De shoots die al gepland stonden, moest ik helaas afzeggen. Dus oefende ik op mezelf en maakte ik portretten van de kinderen – want dat mocht natuurlijk wel.
Boudoir is niet het enige wat ik fotografeer, maar mijn focus ligt toch echt op vrouwen dat stukje zelfvertrouwen teruggeven. Na corona konden we weer rustig opstarten. Maar waar waren al die positieve dames gebleven? Waarom was er zoveel angst om jezelf “bloot” te geven? Lag dat aan de coronaperiode of speelde er meer?
Ik hoorde vaak dat vrouwen bang waren dat hun foto’s online zouden komen. Maar dat gebeurt écht niet als jij dat niet wilt. Daarvoor tekenen we een contract, en daar houd ik me aan. Het zijn jouw foto’s – jij bepaalt wat ermee gebeurt.
Langzaam kwam alles weer op gang. Ja, ik hoorde soms dat ik te duur was. Daar baal ik wel eens van, maar ik ben er eerlijk over: ik ben niet te duur. Veel mensen willen voor een dubbeltje op de eerste rang zitten. Alleen: fotografie is méér dan op een knopje drukken. Het is ook uren na bewerken, vaak tot diep in de nacht. Dat ziet niemand. Al probeer ik dat soms wel te laten zien op Instagram. Al is Instagram niet altijd blij met mijn foto’s. Maar daar een andere keer meer over.
Maar stap voor stap groeide mijn werk. En wat heb ik al veel vrouwen blij mogen maken met hun foto’s. Hun reacties zeggen alles:
“Wauw, ben ik dit?”
“Wauw… wat heb ik toch een lekker wijf als vriendin!”
Dáár doe ik het voor. Het draait niet om mij, maar om jou!! Maar ik geef je misschien wel dat kleine zetje dat je nodig bent.
En ik wil nog veel meer vrouwen deze ervaring laten beleven.
Hou van jezelf. En ga jezelf eens zien door mijn ogen. ❤️
Hoe denk jij over boudoirfotografie? Je mag altijd een reactie achter laten. Natuurlijk is het nog leuker om zelf een shoot in te plannen.
Reactie plaatsen
Reacties